این یادداشتم در تازهترین شماره مجله خیمه منتشر شد:
رستگاری حروف
از «حَسّان بن ثابت» تا «حِسانِ اهل بیت»
استاد حبیبالله
چایچیان (حسان) پیرغلامِ شاعران اهل بیت (علیهم السلام) چندی پیش در سن 94سالگی درگذشت
از نوجوانیام قبل از هرچیز، آنچه درمورد این پیر صاحبنفس نظر مرا جلب میکرد، تخلص زندهیاد چایچیان با عنوان «حسان» بود. تخلص، به ویژه در گذشته، به عنوان نام هنری در بین شاعران پارسیزبان رواج داشته است. برای بعضی تخلص بیان یک ویژگی و خصیصه ممتاز بوده (چنانچه برای «حافظ» یا «باباطاهر»)، برای بعضی رجوع به خاندان و انساب بوده (مانند «کسایی» و «رودکی») و برای بعضی دیگر انتساب به یک شخصیت مهم (چنانچه «سعدی» و «منوچهری»). بعضی نام خود را از شعر شاعران بزرگ برمیگزیدند (چنانچه «بیدل» و «شهریار»)، برخی از استادی تخلص میگرفتند (چنانچه «حزین» و «امید») و بعضی از شغل خود یا اجداد خود تخلص برمیگزیدند (همچون «خیام» و انبوه شاعران سبک هندی). هرچه جلوتر آمدیم بیشتر پای اشیاء، اوقات، حالات، حیوانات و نباتات به میان آمد («سایه»، «سرشک»، «پروانه»، «بامداد» و...).
قبل از اینکه این بحث را با ریشهشناسی و علتیابی تخلص حسان ادامه بدهیم، وقتی فقط به ظاهر این نام مینگریم یاد نام یکی از شاعران بزرگ میافتیم: «حَسّان بن ثابت» شاعر عرب دوران جاهلیت و صدر اسلام. اگر ظاهر ماجرا را ببینیم، ممکن اس ده کتاب شعر پیشنهادی برای نمایشگاه کتاب...
ما را در سایت ده کتاب شعر پیشنهادی برای نمایشگاه کتاب دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 5fihmafih2 بازدید : 111 تاريخ : جمعه 29 دی 1396 ساعت: 3:08